wat zien we er goed uit zeg![/caption]
Ongeveer 20 jaar geleden nam een oude vriend van mij (Rismé
Oblijn) mij mee naar zijn vaste stamkroeg “The Grapevine”. De toenmalige naam was
“De Haasjes” met beruchte fluitjes voor G 1,50. Voor mij het begin om daar 5 jaar lang
regelmatig aan de bar te zitten om te kijken of de drankvoorraad kon. “Even een drankje doen ter inspiratie na
het werk” om vervolgens om 1.00 uur de deur uit te rollen of gerold te worden. Stan met
zijn babbel en ongekende muzieksmaak trok aan als een magneet en
de gezelligheid was erg besmettelijk omdat de Haasjes alle gezellige mogelijkheden in huis had.
Die ingrediënten kwamen op de zondag nog eens extra bij elkaar om
iedereen te kunnen voorzien van de heerlijkste soepen, livemuziek, zang en poetry.
Of ik nou met mijn vrienden/innen kwam of alleen, iedereen voelde
zich welkom in de kroeg midden in de Jordaan waar we onvergetelijke avonden hebben beleefd.
Troefcall sluwer dan Reinaert de vos leren spelen aan de
ronde tafel op het podium rechts als je binnen kwam lopen. Pootjes (gevaarlijk lekkere shotjes) geklapt alsof ze
alcoholvrij waren en vriendschappen voor life gesloten in dez omgeving die daar uitermate voor geschikt was.
Mijn eigen vaste spot in de Hazenstraat 19, toevluchtsoord, multiculturele
huiskamer in de Jordaan die gewoon grappige eigen nummers opnam zoals deze;
stap toch eens binnen in de Hazenstraat 19; Het is er gezellig kom maar binnen en je zal het zien!
De
In die tijd vertelde mijn ouders mij dat ik de 4 de generatie was van de
familie die zijn voetsporen in de Hazenstraat achter liet. Een oudoom
had in de jaren 50 in de Hazenstraat gewoond, mijn overgrootvader
haalde zijn vechtersbazen uit Rooie Nelis om aan de overkant van de
Rozengracht een partijtje te gaan matten. Ik kan dus niet echt
heldenverhalen over hem vertellen behalve dat het een agressieve
gek was die door politiegeweld om het leven was gekomen. Een
andere oom die ook een vaste bezoeker van Rooie Nelis was.
Iedereen die regelmatig in The Grapevine kwam draagt deze
bijzondere plek in zijn hart. Een plek die je gewoon weg nooit
vergeet. Een zeldzaamheid in de stad. Een plek die om de zoveel tijd
in verhalen opduikt en op deze manier altijd verder leeft in onze
herinneringen.
Gelukkig is uit de Grapevine, 1 van de beste barmannen van
Amsterdam gekomen (Nik Poldervaart). Die op de Zeedijk zijn kroeg
“de Kroegtijger” heeft. Een plek waar veel gasten van de Grapevine
elkaar weer opzoeken. Zo blijft de Haasjes (zoals ik het heel
hardnekkig ben blijven noemen) toch nog een beetje voortbestaan.
Esther Claus
